Hoe noem je een regering die vooral roept en bar weinig doet? Juist, een schijnregering. Zzp’ers en hun opdrachtgevers hoeven van zo’n regering weinig te vrezen, zou je zeggen. Toch is het fenomeen schijnzelfstandigheid een heet hangijzer in de kringen waarin ik verkeer. Niemand weet precies waar hij aan toe is. 

Mijn zoon bevindt zich in de demontage-fase. Hij schroeft alles wat dienst weigert uit elkaar. Lukt het niet met een schroevendraaier, dan wel met een mes of een hamer. Hij hoopt zo mankementen te verhelpen. Tot dusverre zonder resultaat.

In Puur Natuur, het magazine van Natuurmonumenten, stond een artikel over het maken van een vogelbouwmarkt in de tuin. Knoop zeven lege conservenblikken aan elkaar, stop de blikken vol met materialen die vogels gebruiken voor het bouwen van een nest en hang het geheel hoog op, zodat katten er niet bij kunnen. Leuke bezigheid voor kinderen. Van vogelbouwmarkt is het maar een kleine stap naar bouwmarktvogels. Altijd leuk als je er weer een spot. Hieronder een greep.

 Om mijn horizon te verbreden, besloot ik driekwart jaar geleden om naast mijn werk als zzp’er in de bouw professioneel te gaan tuinieren. “Ik kan een roos van een tulp onderscheiden”, vertelde ik de tuinman tijdens het telefoontje ter kennismaking. “Da’s een goed begin”, zei hij. “Heb je maandag tijd?”

 De lente kondigt zich aan, mijn handen beginnen te jeuken, maar er is niks te doen. Verveeld loop ik vanuit huis de tuin in. Dan klinkt een donderend geraas in de woonkamer. Ik snel naar binnen en zie dat een boekenkastje annex -display is bezweken onder het gewicht van het leesvoer dat ik in de winter consumeerde. Het ding ligt letterlijk helemaal uit elkaar. Het noodlot is me genadig, ik mag weer aan de slag.

Twee zegswijzen spoken altijd tegelijkertijd door mijn hoofd. De eerste is ‘purren en kitten als je het echt niet meer ziet zitten’ en de tweede ‘rijmen en dichten zonder het hemd van je gat te lichten’. Meestal gebeurt dit als ik me naar een winkel begeef voor een koker kit, zoals vandaag.

‘Bij Karwei hebben ze zo’n leuke spulletjes!’ Toen mijn dochter dit zei, verslikte ik me pardoes in een hap uit een cracker met kaas. Ze is al jaren het huis uit en kwam voor de gezelligheid een dagje bij ons, haar ouders, logeren. Ik moest naar Karwei voor behang. Ze wilde graag mee. Voor het eerst in mijn leven ga ik met mijn dochter winkelen, in een bouwmarkt nota bene.

De tulpenbollen mogen weer de grond in. Mijn vriendin wees me er eerder deze week op, anders had ik het niet geweten. De tulpenbollen mogen weer de grond in. Mijn vriendin wees me er eerder deze week op, anders had ik het niet geweten. 

Inmiddels heb ik voor MIXpro al aardig wat bouwgroothandels bezocht. Meestal ga ik er rond het middaguur langs, de luwte volgens medewerkers. Maar als je reuring wilt, zeggen zij, moet je tussen zeven en acht ’s ochtends komen, of in het uur voordat ze sluiten.

Een strook lood als sluitstuk bij het ophangen van twee nieuwe lampen boven de salontafel? Lood? Ja, daarover straks meer. Eerst wat over de klus, die omvangrijker was dan verwacht. Wat ik had verwacht? Simpel: de twee oude lampen van het haakje en de nieuwe eraan.