Naar de lucht kijken om het weer te voorspellen. Ik leerde het van mijn oom. “Jantje huilt, Jantje lacht,” zei hij, als hij veranderlijk weer verwachtte. Jantje huilt, Jantje lacht, denk ik, rijdende over een nat wegdek dat
blinkt in de zon. De winter heeft zich als voorjaar vermomd.

Het regent, maar ik zit droog. In de auto naar de bouwmarkt. Het grote blauwe bord met daarop de bedrijfsnaam in wit was altijd al van verre te zien. Nu niet meer, want er staat een nieuw bedrijfspand voor. Ik geloof niet dat ze daar blij mee zijn.